Om planene for Prosa fremover
Tidsskrift er seriøse saker.
Innhaldet i Det här är en svensk tiger burde ha skapt debatt. Men det er omslaget som har gjort det.
Medan Noreg ikkje veit heilt korleis ein skal handtere arven etter vikingtida, skal ein ikkje lenger enn rett over kjølen til Danmark for å finne vår felles historie så mykje meir levande.
Bokmessa i Frankfurt er over, og bokhandelkjedene har funne fram julepynten. I vindauget lyser dei mot oss på glansa plakatar, årets bestseljarar og nysminka forfattarstjerner i matchande klede.
Den som er født midt i bibelbeltet, kan fort kome til å bruke sine mest formative tiår til å importere fleire tusen år gamle, framandkulturelle impulsar.
«Hva leser du?»
Hunden har stilt meg noe det går an å oppfatte som et åpent, ufarlig spørsmål, men jeg vet bedre. Hunden er den strenge barnevakten som passer på og overvåker at leksene blir gjort.
Fortida er ikkje kva ho ein gong var. Men det er sanneleg ikkje framtida heller.
Det hadde vore mykje greiare viss desse kunstnarane ikkje insisterte på å drive med kunst heile tida.
Hvordan har IPCC-rapporten blitt verdens viktigste når ingen faktisk leser den? Og hvorfor er verdens viktigste rapport så ubetydelig?
Gåte: Kva blir ein meir fortvila og usikker av dess lenger ein leiter etter den?
Svar: Les overskrifta igjen.
Eg har vore på biltur i Noreg med vegboka til NAF. Det bør du òg unne deg å gjere.